کد مطلب:19784 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

در حديثي آمده كه گناه ، انسان را از روزي محروم مي كند ؛ پس چگونه برخي انسان ها هم گناه مي كنند و هم روزي فراوان دارند ؟

از نظر آيات و احاديث ، بدون ترديد گناه باعث سلب نعمت ها و پديد آمدن بلاها مي شود ؛ قرآن مجيد مي فرمايد : « وَ لَوْانَّ اَهْلَ الْقُري آمَنوُا وَاتَّقَوالَفَتَحْنا عَليْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ اْلأرْضِ وَلِكنْ كَذَّبُوا فَاَخَذْ ناهُمْ بِماكانُوا يَكْسِبُونَ ؛ اگر مردم قربه ها ايمان مي آوردند و تقوا پيشه مي كردند بركت ها از آسمان و زمين بر آنان مي گشوديم ، ولي تكذيب كردند ، پس ما آنان را به كنوكردار زشت رسانديم » . در آيه ديگر مي خوانيم : « وَ ما اَصابَكُمْ مِنْ مُصيبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ اَيْديكُمْ وَ يَعْفُو عَنْ كَثيرٍ ؛ رنجي كه {P - سوره اعراف ، آيه 96 . P}
به شما مي رسد ، محصول كارهاي خود شما است و خداوند از بسياري از آنها در مي گذرد » .
{P - سوره شورا ، آيه 30 . P}
بنابراين از آيات قرآن استفاده مي شود كه بسياري محروميّت ها در اثر انجام گناه است . امّا بايد توجّه داشت هر چه را كه ظاهراً در اختيار انسان است - اگر چه از طريق غيرمشروع به دست آمده باشد - نمي توان روزي دانست ؛ زيرا روزي مالي است كه از رهگذر تلاش مشروع و حلال به دست آمده باشد . ممكن است روزي افرادي با انجام كارهاي نيك گسترش يافته باشد ، امّا گناهانشان باعث گرفتاري و ناراحتي آنها در زندگي شده باشد . گاهي نيز ممكن است خداوند برخي را به حال خود واگذارد تا در نتيجه فراموش كردن خدا سزاوار عذاب بيشتري شوند و اين خود نيز عذابي بزرگ است .